هوای معمولی از ۷۸% نیتروژن، ۲۱% اکسیژن و۱% سایر گازهای بی اثر تشکیل شده است. ملکول های اکسیژن نسبت به ملکول های نیتروژن از اندازه کوچکتری برخوردارند و خیلی راحت‌تر می‌توانند از داخل لاستیک خارج شوند. بنابراین در صورت استفاده از باد نیتروژن این گاز ماندگاری بالاتری دارد. تحقیقات نشان داده باد نیتروژن نسبت به اکسیژن معمولی حدود ۳ برابر ماندگاری بالاتری دارد.
مصرف سوخت خودرو با فشار باد تایر ارتباط مستقیم دارد در صورت کاهش باد تایر مصرف سوخت نیز افزایش می‌یابد. بنابراین با توجه به ماندگاری بیشتر نیتروژن در صورت عدم تنظیم باد منظم استفاده از نیتروژن موجب کاهش مصرف بنزین نیز میشود. در صورت استفاده از باد معمولی می‌توان این نقیصه را با تنظیم باد منظم برطرف کرد.
گاز نیتروژن در اصطلاح عوام خشک است. در هوای معمولی مقداری رطوبت آب وجود دارد که ممکن است در دراز مدت سبب زنگ زدن سیم‌های داخل لاستیک شود. این موضوع بیشتر در مناطق شرجی دیده شده و به همین دلیل در صورت استفاده از گاز نیتروژن می‌توان فرایند اکسید شدن سیم‌های داخل لاستیک را کندتر کرد.
مزیت بعدی نیتروژن نسبت به اکسیژن جذب کمتر گرما است. این موضوع سبب میشود در مناطق گرمسیر تایر تا حدی خنک‌تر شده و علاوه بر افزایش طول عمر خطر ترکیدگی در اثر گرما کاهش یابد. همین مزیت نسبی دلیل اصلی استفاده از نیتروژن در خودروهای مسابقه‌ای و فرمول یک است.
تنها عیب باد نیتروژن نسبت به معمولی قیمت بالاتر آن است که البته با توجه به مزایای زیاد این موضوع قابل چشم پوشی است.
در صورتی که برای ماشین لاستیک جدید خریداری کرده‌اید توصیه میشود از باد نیتروژن استفاده کنید. اما چنانچه لاستیک‌عای خریداری شده به صورت استوک یا دست دوم است بهتر است از باد معمولی استفاده کنید زیرا برای پر کردن لاستیک از گاز نیتروژن می‌‌بایست هوای داخل لاستیک به صورت کامل تخلیه شود که این خلاء ایجاد دشه می‌تواند به بافت لاستیک دست دوم آسیب وارد کند.
