سنسور اکسیژن در مسیر خروجی دودهای موتور قرار گرفته است. برای کاهش آلایندگی در برخی خودروها از ۲ سنسور اکسیژن استفاده می شود. سنسور اکسیژن اول قبل از کاتالیست اگزوز تعبیه شده و سنسور اکسیژن دوم بعد از کاتالیست قرار گرفته است. ایسو ECU خودرو از اطلاعات سنسور اکسیژن اول برای تعیین نسبت هوا و سوخت استفاده می کند. اطلاعات سنسور اکسیژن دوم نیز برای پایش اطلاعات کتالیست و صحت عملکرد آن به کار می رود.
خرابی سنسور اکسیژن اول با نشانه های زیر همراه است:
- بوی خام سوزی: در حالتی که موتور خودرو سرد است پس از استارت بوی نامطبوعی از اگزوز به مدت طولانی به مشام می رسد.
- افزایش مصرف سوخت: به دلیل اینکه اطلاعات مورد نیاز ایسیو ECU توسط سنسور اکسیژن اول به درستی ارسال نمی شود بنابراین زمان پاشش سوخت افزایش یافته تا موتور خاموش نشود.
- روشن شدن چراغ چک: واضح ترین نشانه خرابی سنسور اکسیژن روشن شدن چراغ چک است. با اتصال دستگاه دیاگ می توان پیغام خرابی سنسور را مشاهده نمود.
- کپ کردن خودرو: به دلیل نسبت نامناسب سوخت و هوا، خودرو در حال حرکت کپ می کند.
- عمل نکردن سیستم گازسوز: یکی از اصلی ترین دلایل قرار نگرفتن ماشین روی حالت گازسوز، خراب بودن سنسور اکسیژن است.
خراب بودن سنسور اکسیژن دوم نشانه خاصی نداشته و تنها با روشن شدن چراغ چک و بررسی به وسیله دستگاه دیاگ قابل تشخیص است.
در صورتی که ماشین کارکرد بالایی داشته باشد و خطای سنسور اکسیژن دوم مشاهده شود احتمالا عمر کاتالیست به پایان رسیده است.
باید توجه داشت در صورت بروز خرابی در هرکدام از این ۲ سنسور به احتمال زیاد خودرو در تست های معاینه فنی پذیرفته نخواهد شد.
