۱-طول عمر بالا: به‌طورکلی موتورهای دیزلی به دلیل ساختار محکم‌تر نسبت به موتورهای بنزینی دارای طول عمر بیشتری هستند. موتورهای دیزلی باکیفیت و استاندارد می توانند تا حدود ۱ میلیون کیلومتر را بدون نیاز به تعمیرات اساسی بپیمایند.
۲-قدرت بالا: مهم‌ترین و اساسی‌ترین ویژگی این موتورها تولید گشتاور بالا در دور موتور پایین است. به‌عنوان‌مثال یک موتور چهار سیلندر دیزلی می‌تواند گشتاوری برابر یک موتور شش سیلندر بنزینی تولید کند.
۳-مصرف سوخت پایین: خودروهای دیزلی در مصرف سوخت بهینه هستند و عملکردی نزدیک به خودروهای هیبریدی دارند.
۴-قابلیت استفاده از سوخت‌های جایگزین: برخلاف موتورهای بنزینی در موتورهای دیزلی می‌توان از سوخت‌های تجدید پذیر مانند بیودیزل استفاده کرد. (بیودیزل یک نوع سوخت تجدید پذیر و تجزیه‌پذیر است که از روغن گیاهی و یا چربی حیوانی به دست می‌آید.
۵-ساختار و مکانیک ساده‌تر: موتورهای بنزینی به سیستم‌های کامپیوتری پیچیده‌ای برای کنترل عملکردهای موتور و سیستم سوخت و احتراق دارند، اما موتورهای دیزلی از یک پمپ سوخت استفاده می‌کنند و عمل احتراق به‌وسیله فشار ایجاد می‌شود و هیچ جرقه‌ای برای آغاز اشتعال وجود ندارد.
معایب
-تولید صدای بیشتر: در خودروهای بنزینی بخش قابل توجهی از صدای موتور را توسط سیستم اگزوز از بین می‌برند؛ اما در موتورهای دیزلی، صدا مستقیما از خود موتور شنیده می‌شود.
۲-قیمت بالا: موتورهای دیزلی در مقایسه با موتورهای بنزینی، به‌واسطه ساختارشان فشار بیشتری را متحمل می‌شوند، بنابراین سازندگان ناگزیرند این موتورها را محکم‌تر و بادوام طراحی کنند که این موضوع باعث می‌شود موتورهای دیزلی سنگین‌تر و گران‌تر تولید شوند.
۳-آلودگی و گازهای گلخانه‌ای: اگرچه حدود یک قرن از اختراع موتور دیزل می‌گذرد، اما تا چند سال گذشته توجهی نسبت به آلودگی این موتورها به عمل نیامده بود. امروزه اکثر خودروهای دیزل از سیستم اگزوز مایع (DEF) استفاده می‌کنند که بخش چشم‌گیری از گازهای گلخانه‌ای تولیدشده را کاهش می‌دهد. این سیستم دارای مخزنی است که در هر ۲۵ تا ۴۵ هزار کیلومتر باید تعویض شود.
